Accion Comida
Control Acrostico
/ Independencia
Destrtruccion Orgullo
Calidad Nudos

Cidade
Ordenador meu
Ratón grande
Enlace
Sapo verde

Cando pechou aporta quedei pensando que quixera dicir.

O outro día que veu Loli a miña casa,estibemos a falar de todas as veciñas,de que eran así e andando,en fin moi ben nas deixamos.dali a un pouco díxome ela -Ti ten moito tino co teu fillo antoñito que...E colleu e marchou e eu berreille que esperara pero non fixo caso ningun.

¿Ti pódesme dicir porque mo dixo?

Vivo na miña casa,

vivo en Erboedo,

vivo nunha casa de dúas prantas,

vivo cos meus pais.

VIVO MOI BEN!!

N:Normalmente, natural
O:Olvidate se me mintes...
E:Entretenida e especial.XD
L:Loca...case sempre
I:Imaginativa!
A:Amiga dos meus amigos

Sociable, sensible e sonrrinte.
Olvidadiza para as datas,
Nervosa e
Inquieta para os exames.
Aloucada pero boa amiga.

Valente as veces,
Amable casi sempre,
Risueña.
Espilida,
Lanzada e
Atenta.

Boa persoa
Aunque
Ria dos fallos dos demais.
Ben vestida:
Elegante pero casual.
Indecisa as veces,
Tamen algo faladora pero
Orgullosa de ser como é.

insegura camiño pola vida,incomoda e inquieta
rapida ando polo mundo
espelida sen ataduras
nervosa polos exames
elegante cando me conben.

Animada, :-)
Nervosa, gran defecto :-(
Gemela, anque non guste :-/
Elegante
Larachesa ;-)
Ansiosa :-p

Rapaza
Amigable :-)
Misteriosa :-l
Inpaciente ;-!
Loitadora :
Olvidadiza :-(

Cando pechou a porta, quedei pensando en que quixera dicir con eso de que iba marchar da casa.
Non me gustou a sua forma de pensar porque segun ela rifou coa sua irma e por iso iba marchar da casa.

Non a entendo. Un día ta moi ben con ela e outro rifan a máis nondar. Pero o caso e que taba moi decidida a marchar e a min ocorreuseme ir decirllo a irman e a seus pais.

Finalmente arreglaron todo e viven coma sempre pero sin tantas reñas e sin tantos castigos que lle poñía a nai por portarse mal.

Agora viven moi ben.

Cando pechou a porta,quedei pensando que quixera decir.Esas palabras conmocionaranme e o feito de pensar que matarian o can aterrorizabame.Mais tarde falei con meu pai e logrei convencelo de que o cadeliño non tiña a culpa,que a culpa era miña,e como a min non me ian matar..O final tiben que pagar os danos e esa foi a maneira de perdoarme.

Cando pechou a porta, quedei pensando que quixera dicir.A conversa que tiveramos anteriormente fora algo tensa, xa que non estamos afeitos a ese tipo de situacións.A pesar de todas as veces que falamos e falamos, esta foi a mais intensa.Había algo especial, o lugar, as luces, o olor da habitación...Canto tempo estiveramos alí?duas horas quizais, non sei. O caso e que cando timbrou, sentin algo no estómago, algo que nunca antes sentira. Abrinlle a portya, e cando me dou un bico na meixela a modo de saúdo, decateime.Sentou no sillón branco e esperou a que eu lle falase.Pero non sabiamos que dicir.A súa relación con aquela moza que xa acabara dende facía un tempo, fora olvidada.Empezou a falar aínda que eu so podía mirarlle aos ollos, de un verde intenso.Recoñeceu que dende que me coñecera, a nosa amistade convertirase en algo máis, ainda que entre nos non pasara nada.Díxome:Quérote.E se ti estás disposta, demostrareicho.A súa seguinte frase foi:o amor e a amistade levada ó limite. Polo menos no noso caso.Nese intre, non me decatei do que quixera dicir, porque de seguido, bicoume, pero desta vez, de maneira diferente.Non puiden evitar decirlle canto o quería.E respondeume:podemolo facer realidade.Di vivere la vita, aferra questo estrange, ins tingui, piû que pûoi.E saiu.Pechou a porta e eu quedei pensando.Agora sei o significado.

Fai un ano fun esquiar a cabeza de manzaneda.Eu non sabia esquiar e enton habia un monitor guapisimo teria 18 anos mais ou menos.Era alto,ollos marrons,pelo rubio e tiña a pel moi morena.Bueno,eu non paraba de mirar para el e eu como son algo vergonzosa poñiame moi colorada que parecia un semaforo en vermello el dabase de conta que me molaba enton el explicabame e eu como tonta poñiame toda colorada e non podia salir.Isto foi pola tarde.Pola noite habia unha pequena festa,e eu fun,e ali estaba el.eu quixen marchar pero non puiden porque me temblaban as pernas e non me podia mover.El viume e faloume eu tamen lle falei pero tartamudeaba un pouco el dixome que non me puxera tan nerviosa.Dixome se queria tomar algo e eu dixenlle que si cando foi pedir algo eu marchei.O dia seguinte dixome porque marchara asi eu dixenlle a verdade.Eu pensei que iba quedar algo tonto pero non.Eu dixenlle se continuabamos coas clases e que deixaramos ese tema.Pola noite veu o meu cuarto e estivemos falando de moitas cousas,como por exemplo,de donde era,que lle gustaba.....enton pasou algo moi bonito non pensedes mal que non foi eso algo non vos podo dicir.Este e o terceiro recordo.

O veran pasado,atopei os meus patins e enton tiven a brillante idea de ir costa abaixo con eles.Enton puxenos e ai vou costa abaixo pero despois non virei e seguin recto.Xeguei a casa toda ortigada,miña avoa deciame que fixera,onde me metera,ect.Eu conteille a verdad e meteume un sopapo que quedei media tonta.este e o segundo recordo

Cando pechou a porta, quedei pensando que quixera decir. Despois da súa viaxe a África estaba descoñecido para min, a súa mellor amiga. Él acostumaba a contarme todo, cada vez que viña dalgunha viaxe sempre quedabamos para falar sobre os cambios que tuberan as nosas vidas despois de tanto tempo. Pero desta vez foi distinto, quedamos coma sempre no mesmo bar para falar, despois de seis meses, pero non apareceu. Preocupada, chameino pero non contestou. A eso das dez da noite tocaron o timbre e puiden ver que se trataba de Sergio, o meu amigo. Despois de abrir a porta combideino a entrar e tubemos preto de dúas horas falando sobre a súa viaxe pero do que realmente me lembro foi da última frase que dixo: "aunque me doia moito facer isto e necesario que o faga, teño que alonxarme de tí polo ben dos dous". Despois disto levantouse e comezou andar ata a porta, dou media volta, despediuse de min cun aceno e comezou a baixar polas escaleiras. Aínda hoxe é o día enque non deixo de pensar na súas palabras, porque dixo iso,porque non tiñabamos que alonxar un do outro.

Cando pechou a porta, quedei pensando que quixera decir. Marchara furioso. A nosa filla ría, eu non sabía porqué pero pronto o sabería.
Agardei a que non se escoitaran os seus pasos para preguntarlle á nosa nena que lle pasaba ó seu pai. Ela, comentoume que na porta da casa, puxera un caldeiro con auga, de tal maneira que ó abrir a porta lle caera a auga por riba. Seu pai ía traballar, abriu a porta e caíulle a auga por riba, eu estaba na cociña e chegou Andrea rindose pero non lle dei importancia ata que chegou seu pai,
xa cambiado e lle chamou a atención. Eu non sabía de que falaban.
FIN

Cando pechou a porta,quedei pensando que quixera dicir.
O dia seguite quedei esperando por el,pero non apareciu, non soupen nada mais del,pero non me importa,era unha mala persoa.
Despois de moitos anos soupen que morrera porque vin a sua esquela no periodico.

Cando pechou a porta, quedei pensando que quixera dicir.
Era noite, estaba na miña casa. Queríalle dicir unha cousa, pero despois xa non me acordou o que lle quería dicir. Despois vin son goku na televisión, ese mismo día pola noite vin un ladrón que entrou na casa do meu veciño, despois entrou na miña casa e chamei ós policias. Os policías dixeron que ese ladrón fora buscado en outras situacións, matou moita xente, atracou bancos.
Levarono para a comisaría, vai estar 100 anos na cárcere.

O dia que montei en moto estaba toda nerviosa.Pideronme se me levaban dar unha volta e dixen que si,porque pensei que non ia ser pa tanto.
O primeiro iba despacio pero iba acelerando e eu tiña medo de caer.este foi o primeiro recordo.

Foi un día que fun a festa a Sofan. Fun a noite o baile con meus primos e paseino moi mal. Porque cando tabamos cenando miña prima colliume o móvil e pilloume un número dun que poñía amilau que quería decir amigo laura e douse conta de quen era e foille decir o rapas que eu lle puxera amilau no móvil. Menos mal que o rapas non se dou conta de que lle dixera miña prima. Pero ainda asi pasei moita vergonza.

Recordo que o pasei moi ben, non na misa senon que na festa. Fixena na casa. Biñeron todos os meus familiares. Asi que comemos puxemonos de leria todos. Despois puxemonos a xogar aber se me tiraban a piscina pero non foron acapaces. Ofinal nadie se metiu na piscina.

O meu recordo e deste veran. Fun a Canarias. Era a primeira vez que iba en avión.
Recordo que o pasei moi ben. Os sabados ibamos o asadero. Ali xuntabamosnos moita xente e asi ainda o pasabamos mellor.
Pola semana ou ibamos de compras con miña prima ou a playa. Tuben duas semanas nada mais pero paseino moi ben.

Unha vez cain da bici facendo o jili e fixen unha tallada nun codo,puxeronme 10 puntos no hospital. ainda teño a cicatriz.

cando montei en moto por primeira vez,cando iba en patins costa abaixo que casi me mato e cando esquiei en cabeza de manzaneda que tamen casi me mato

1 recordo
O meu 1 recordo transcurriu cando eu tiña 9 anos.
Meu abuelo tiña unha lancha de pesca chamada "snt natalia".
Un dia Pancho (que e o meu abuelo) dixome se queria ir pescar con el, e eu dixenlle que si.
O mar estababa algo revolto pero fumos igual.Cando a lancha se puxo en marcha todo iba ben,pero cando chegamos o punto de pesca meu abuelo detuvo a lancha para pescar.
Os primeiros 5 minutos encontrabame ben,pero despois empeceime a encontrar mal e a marearme,bomitei como un can...
Paseino mui mal,pero ahora todos os verans vou a pescar con meu abuelo e depaso facer uns cartos vendendo o que pesco.

1-recordo:recordo o día que tiven un accidente de coche con miña irmá e miña nai.Viñamos de Arteixo, xa se estaba facendo noite, cando un coche se nos veu encima.Fomonos contra a cuneta, e eu quedei inconsciente, polo tanto non recordo as visións do accidente.Estaba moi asustada e so queria ver a miña nai, a quen lle sangraban as mans.Un home que miña nai conocía deixoume unha chaqueta para que non tivera frío.Un anaco despois veu a ambulancia, que nos levou ó hospital, onde quedei ingresada, porque era a que mais grave estaba.Despois de un tempo recupereime.
2- recordo:este recordo é de cando me queimei nunha perna.Estiven no hospital 3 meses na unidade de queimados porque me queimei con unha palangana de auga fervendo.Tivenme que operar e quedoume unha cicatriz.Aora xa case non se nota porque co paso do tempo foi desaparecendo, e espero que siga así.
3-recordo:a primeira vez que fun a un parque de atraccións.A warner bross park.Tiña 9 anos e gustoume m8 aínda que nas cousas grandes non podía ir.Aora que xa son mais grande podo ir en todas e fun a pasada semana santa o parque de atraccións de Madrid.Pasieno moi ben e acabei mollada e moi contenta.

A vez que fun a canarias.
No verán, fun visitar a uns primos que teño en canarias. Foi a primeira vez que ía en avión.
O principio non quería ir, pero despois fun. Ahora se non fora, probablemente me arrepentiría.

Un ano nas festas.
Cando ía a festa a casa de miña tía, sempre o pasaba ben, pero oubo un ano que o pasei mellor que os outros. Viñeran meus primos e foramos ver as carreiras de burros que facían pola tarde.
Gustoume moito porque un dos homes que montou nun, subía po un lado e caía polo outro. Rímosnos moito.

Cando fun de madriña
Taba moi contenta porque me deixaban ir da que ahora é miña afillada.
Desto xa fai dous anos pero segueme gustando ser madriña.

Esto ocorreu un dia que viñavamos de festa;conducia un amigo meu e saindo da coruña nun paso de zebra cando o semaforo xa estaba en verde cruza un rapaz que iva borracho.O meu amigo para non atropellalo tuvo que frear en seco e as rapazas que ivamos detra lastimamosnos sobre todo as pernas xa que vatemos con estas no asento de diante.O outro rapaz que iva diante non lle pasou nada e o que conducia douse co volante na cara pero non se lastimou.O que podia acabar nunha traxedia só acabou nun pequeno susto.

caida na bici,ir o mar con meu abuelo,cando escoitei os guns n' roses por 1 vez

RECORDO 1:recordo o día que tiven un accidente de coche con miña irmá e miña nai.Viñamos de Arteixo, xa se estaba facendo noite, cando un coche se nos veu encima.Fomonos contra a cuneta, e eu quedei inconsciente, polo tanto non recordo as visións do accidente.Estaba moi asustada e so queria ver a miña nai, a quen lle sangraban as mans.Un home que miña nai conocía deixoume unha chaqueta para que non tivera frío.Un anaco despois veu a ambulancia, que nos levou ó hospital, onde quedei ingresada, porque era a que mais grave estaba.Despois de un tempo recupereime.

Acordome das festas de peisaco porque o pasei moi ben. Durmin no piso de meus primos que se chaman Javier e Anabel. Fomos durmir ali: miña irman Angela, eu, Abel, Alba, Lorena e meus primos. Durmimos coma os marroquis, tiramos varios colchons no suelo da sala e durmimos todos zuntos. Pasamolo moi ben. Case non durmimos nada en toda a noite.


VIAXE A CANARIAS

Paseino moi ben, aunque confeso que o avión foi moi aburrido. Pero en xeral mui ben, sobre todo no asadero

Cando fun a barca:

levo indo a barca(Muxía) dous anos seguidos, pero este ano foi o que mellor pasei, aunque acabei mais cansada co outro ano xa que dormin menos horas e pasei maís tempo na esplada das orquestas que na tienda. Espero poder ir po ano que ven.

Cando caín da bicicleta. Cando morriu o meu can. Cando me compraron o meu primeiro ordenador.

Acordome un dia de moita calor,chegou un home a de miña abuela cunha pistola,coitelos e demais maquinas de matar.Eu dixenlle a miña abuela: adonde vai ese matado,miña abuela dixome meu neno ese home vai matar a cocha pa nos comer.E penso que ese dia marcou o resto da miña vida.


O meu seguinte relato conta o dia que a miña egua PANTOJA foi po matadeiro.Todo foi que o animal de meu tio doulle unha salvajada de comer a egua.Enton a pobre enfermou,pa que non sufrira mandose po matadeiro,eses dias sufrin moito e tamen marcaron o rumbo da miña vida.


Esto xa pasou sendo eu un chaval pequeno.Cando eu me dispuña a comer un bocadillo de chorizo da matanza notei unha leve dor na encia.Era o meu dente de leite que caera.Non me conmocionou moito pero o peor foi que miña irman me vacilaba,e asi termina a miña historia.

Nun pobo non moi lonxano de aquí,vivia unha familia composta por tres persoas.O pai de familia era un home senegales dun corenta anos chamado Thierno.Este era un home moi traballador o que o seu tempo libre pasao xogando co seu fillo e saindo a pasear coa sua muller.A súa muller Cristina é unha persoa moi amable dun trinta e tantos anos a que lle gusta pasar o rato laretando coas suas veciñas sobre os últimos cotilleos sobre as persoas do barrio.Por último a familia esta composta por Abbi,un neno duns catro anos o que lle gustaba pasar a tarde xogando cos seus amigos ou ben vendo a television.Moitas tardes pasaba o tempo vendo como sua nai limpaba a casa ou simplemente miraba para ela mentres esta lia un libro.
Unha tarde na que o neno esta moi aburrido Cristina pensou en levalo ata o parque para que así fixera novos amigos.Co paso do tempo Abbi fixera un monton de amigos entre eles un neno senegales co que podia falar wolof sen problema ningun.

Raquel esa unha nena que lle gustaban moito os cans.
Un día ía con súa nai ao supermercado, despois irían a unha casa de cans que estaba ao lado da casa da súa amiga Laura.
Estando no supermercado, a nai de Raquel, mandoulle coller unha caixa de galletas á estantería que estaba enfrente. Raquel, perdeuse neses pasillos tan longos, estaba desesperada, e empezou a chorar.
Uha das señoras que traballaba nese supermercado, viuna e foille preguntar que lle pasaba, a rapaciña díxolle que a súa lle mandara coller unha caixa de galletas e que se perdera. Aseñora, díxolle que non se preocupara que dende un micrófono que había na caixa da entrada, que a ían chamar. Díxolle que a acompañara e a nena foi con ela.
Dende o micrófono chamarona, a nai que xa se dera conta de que Raquel tardaba moito, escoitou que chamaban por ela, foi de contado. Raquel ao ver a súa nai xa se tranquilizou.
Pagaron na caixa e saíron a buscar ao can. Encontraron un de manchas marrons e blancas, como quería Raquel, comprarono e marcharon para á casa.
Raquel esperaba a chegada do seu pai para poder enseñarlle o seu canciño, e tamén para contarlle a súa anécdota do supermarcado.

FIN

Era unha vez unha nena chamada lolita,ela tiña un soño,queria ser cantante ,pero na sua familia non era ben visto que saise artista,senón labradora como a suas cinco irmas máisvellas que só querian casar cun rico para ter mais terras. un día a súa nai mandouna ir apañar castañas para a cea,o ver que estaba soa puxose a cantar,no outro lado do río estaba o seu pai a arar na leira ,él ,oia unha voz moi fermosa.dali a un pouco loli xa tiña media bolsa chea,pensou que xa chegaban e deitouse na herba a cantar, cada vez máis alto,mentras o pai decidiu ir ver quen era,cando viu que era loli anoxouse moitisimo e puxo a loli qente, que nunca máis volveu cantar no que lle quedaba de vida .

Era un rapas que se chama Pepe, ten tres irmans mais, un irman e as outras duas son rapazas. As rapazas xa tan casadas. A Pepe e a Mateo o pai pegalle e as rapazas non porque xa viven cos seus maridos e os seus fillos. Pepe e Mateo o vivir con el maltratano. Xa non saben que facer, se marchar a vivir con algunha das suas irmans ou vivir eles
dous nun piso.

O caso e que Pepe e Mateo foron vivir con unha das suas irmans. O pai todo furioso foille reñer os fillos e a decirlle que volveran para a sua casa. Eles non quixeron ir.

Un dia que os viu paseando dixolle que se non volvian para a casa que iba ter que tomar medidas. Os rapaces tuberono pensando e volveron para a casa do pai. A nai de pensar que non os iba bolber a ver puxose moi mal dos nervios. Cando os viu chegar alegrouse moito e tratabaos coma un rey a cada un deles. Pero o pai seguia tendo moito cabreo con eles e non paraba d mandarlle traballos.

Pasaron os anos e a nai morriu. O pai puxose moi enfermo porque tiña cancer. E dias despois de morrer a nai morriu o pai. Eles agora vivian solos. Pepe casouse e tubo unha filla a que lle chamou Sandra. Mateo non se casou porque decia que casarse era cousa d parbos e mentras vivia con seu irman. Despois de morrer o pai as irmans iban mais pola casa deles. Desde eso lebaronse mellor. E viviron o final todos xuntos.

DENDE O CEO O ano pasado, foi moi movido.Á miña amiga Uxia ocorreulle o que a todos os mozos adolescentes lle pasa algunha vez. A ela gustaballe moito un rapaz chamado Abel.Estiveran falando por mensaxes o dia 28 de outubro.El preguntaralle se saía o sabado, pero ela non o sabia.Despois de falar un cacho, Abel dixolle:pois eu, creo que sería teu mozo, queres?Uxía quedouse moi sorprendida.Contestoulle que non estaba segura, e que se surxía si, pero así non.Claro, agora el tiña que buscar algunha excusa, e dixolle que era broma.O día seguinte saíron, e víronse na discoteca.Él, estaba con outra.E sen darse conta, a Uxía doulle rabia.A partir de aí,douse de conta de que sentía algo máis que amistade por el.Pasaron varios meses, e Abel seguía a estar con outras mozas.Ata que un día, falando polo messenger, a Uxía ocorreuselle decirlle toda a verdade, ou sexa, que lle gustaba.Él,non soupo que dicir e excusouse de novo,que xa tiña moza...
Que mal se sentiu Uxía.Foi pasando o tempo e cada día falabanse menos.Uxía pedialle consello ás amigas, e elas decíanlle que se olvidara del.Chegou o verán, e Uxía coñeceu a un rapaz, que se chamaba Adrián.Él era moi bo rapaz e contaballe os seus problemas, así como ela a el.Uxía empezou a sentir algo por él,e el algo por ela.Acabaron sendo mozos, pero todo acabou no olvido.Uxía non se olvidaba de Abel, por suposto, que casualmente era amigo de Adrián.Abel, facíalle moito dano a Uxía sen decatarse.E os meses pasaron, e volveron a falar máis.Ata que Uxía se fixou noutro rapaz, xustamente, o que lle gustaba á unha amiga.Eu penso que a él tamén lle gustaba ela, nunca o cheguei a saber.Uxía, non puido rematar a súa historia, e non puido aclarar os seus sentimentos.Todo acabou no momento en que tivemos aquel accidente.Non poidemos facer nada.Agora Abel, poderá saber todo.Eu contollo dende aquí, dende o ceo.Porque quero á miña amiga Uxía, e ela me quere a min.GRACIAS

UN CONTO
Erase unha vez un chaval chamado champa na berza.Este rapaz tiña un can moi bo por cierto,chamado pascual.Champa era un marginado e na escola e na calle todos lle daban de ostias.O seu can pascual non lle gustaba isto e enton peleabase todo maria santisima,botaronos de todas as cidades como:Centulle,Coiro,Requesende,A Ferrulleira e demais pobos marxinais. En centulle un vello chamado paco miroulle pa cara e pareceulle tan feo que empezou a ostias con pascual e con el.En coiro cando estaban tomando algo no rallo de sol un gordo de merda empezou a tiros con eles e asi nos outros lugares.Ata que un dia pascual foi a un ximnasio.
Desde esa as ostias dabanas eles en todos lados en erboedo,en santalucaia,en san cristobo...
Mais tarde cometeron o erro de volver por centulle.Paseaban eles pola chousa grande cando algo se aprosimaba era o neto do capador e pillounos co jon dree.
FIN

VERGüENZA
Unha chica iba toda sexy co seu pantalon apretado,a sua camiseta blanca...
neso ke taba bailando ve un rapaz que era moi wapo.enton ela para que se fixara nela puxose a bailar procativamente e enton vio que o rapaz estabase rindo pero non sabia polo que.
foi o baño e enton viu porque se taba rindo¡¡¡¡¡tiña o pantalon roto!!!!!
a rapaza empezou a chorar saiu do baño e pasou por diante do rapaz e el seguiuna ata fora
e dixolle:eu se porque che rompìu e non foi culpa tua foi culpa do rapaz que tiñas o lado porque che dixo que te abaixaras ¿non e asi?
e dixo ela:si foi asi.
nese momento houbo unhas cuantas risas por parte dos dous e dende ese mismo dia os dous dous estan saindo xuntos,e son moi felices.

Érase unha vez un rapaz chamado Pablo, tiña 10 anos, vivía na Laracha e era moi galopín.
Na escola quitaba malas notas e era o que menos lle gustaba na vida. O que lle gustaba moito era
estar cos seus amigos, non obedecía os seus pais nin ós seus profesores. Polas tardes vía Son goku. Un día o seu pai mercoulle un ordenador. Gustaballe xogar ó futbol e ó baloncesto. Pasados uns meses o seu pai púxolle unha conexión a internet, gústaballe chatear e descargar xogos.
Pablo pediulle un mp3 ó seu pai, pero non llo mercou.
Tiña un can que se chamaba Roberto, un día o can mordiu a Pablo. O grupo de música que máis lle gustaba era Los Cichos.